تو مي تونستي قطره آهن بخوري و من نمي دونستم

... حالا كه مي توني غذاي سفره رو بخوري مونده بدوم قطره آهن و چجوري بهت بدم ... آخه مي دوني كه قبلا توي سوپت ميريختم

روز پنج شنبه 19 بهمن 91 كه از بهداشت برگشتم به مادر جون گفتم بذار بهش همينجوري با قطره چكون ميدم يا يم خوره يا حالش و بهم ميزنه

امتحانش ضرر نداره اگه بتونه بخوره خيلي براش بهتره

خلاصه كلي خودمون و تجهيز كرديم

پارچه ... سيني ... آبميوه ... آب ... پيشبند و كلي استرس ...

اينهمه تجهيز واسه يه چهارم ميل قطره آهن

بله وقتي قطره رو ديدي كلي براش بال بال زدي به خيال اينكه  مولتي ويتامينه آخه شيشه هاشون شبيه همن

منم قطره چكون و بردم توي دهانت و توي حلقت خاليش كردم و ديدم همچين با لذت خوردي و دوباره گفتي

هــــِ    هــــِ   يعني بازم مي خوام

نگاه كردم به مادر جون و اونم فهميد منظورم و گفت خوب بازم بهش بده

بازم خوردي

واي خداي من باورم نميشد تو يه ميل قطره آهن روزانه ات و خوردي و بازم مي خواستي

جشن من بود انگار اينقدر كه خوشحال شدم

از اون روز تا به امروز بي دردسر قطره آهنت و مي خوري ...

آفرين به پسرم كه روز بروز قوي تر و باهوش تر ميشه ...

الهي كه من فداي تو و اون خنده ات بشم ...